《和许长史筝伎篇》
朝代:明代
作者： 李攀龙
全文:
君不闻秦筝多慢声，平台女儿新长成。家本邯郸行步好，生年十三指爪清。
安得此双弦索手，那能独酌高阳酒。正值倾囊无俸钱，将来换马还肯否。
自从解赠同心结，不惜樽前香腕折。几回玉柱雁池飞，春愁散作梁园雪。
合就罗敷陌上桑，含颦一啭发中堂。遥知华发王门客，纵是风流也断肠。
拼音:
jūn bù wén qín zhēng duō màn shēng, píng tái nǚ ér xīn cháng chéng. jiā běn hán dān xíng bù hǎo, shēng nián shí sān zhǐ zhǎo qīng. ān dé cǐ shuāng xián suǒ shǒu, nà néng dú zhuó gāo yáng jiǔ. zhèng zhí qīng náng wú fèng qián, jiāng lái huàn mǎ hái kěn fǒu. zì cóng jiě zèng tóng xīn jié, bù xī zūn qián xiāng wàn zhé. jǐ huí yù zhù yàn chí fēi, chūn chóu sàn zuò liáng yuán xuě. hé jiù luó fū mò shàng sāng, hán pín yī zhuàn fā zhōng táng. yáo zhī huá fà wáng mén kè, zòng shì fēng liú yě duàn cháng.