朝代:明代
作者： 沈周
全文:
黄山巍峨四万尺，摩天戛日高莫敌。天下之人皆识名，土著之人游未极。
篁墩先生之十年，亦自今兹方决策。沈沈冬雨作泥淖，日日需晴蜡双屐。
天将试人故作沮，拂面犹嫌雪飘白。先生一意牢不破，十客追随三不逸。
到山浮云为开路，石立伟夫厓左逆。梁飞危甃虹不收，树翳古湫龙所宅。
汤泉觱沸幽广下，热酒不须敲火石。境深渐觉与世远，下界便从风雨隔。
诸峰六六互出没，目抉云踪寄高历。容成浮丘合居此，呼之不出闻笙笛。
祥符小憩仅四诗，天待先生尽苍壁。不应止此便返驾，请启一行多后役。
作图何事到野人，耳听安能当目击。长安在西但西笑，是邪非邪聊水墨。
更是高篇不容和，苟能挂一还漏百。宛陵妙语括嵩胜，亦与欧公旷游席。
欧公不有宛陵无，纸尾但留三叹息。
拼音:
huáng shān wēi é sì wàn chǐ, mó tiān jiá rì gāo mò dí. tiān xià zhī rén jiē shí míng, tǔ zhù zhī rén yóu wèi jí. huáng dūn xiān shēng zhī shí nián, yì zì jīn zī fāng jué cè. shěn shěn dōng yǔ zuò ní nào, rì rì xū qíng là shuāng jī. tiān jiàng shì rén gù zuò jǔ, fú miàn yóu xián xuě piāo bái. xiān shēng yī yì láo bù pò, shí kè zhuī suí sān bù yì. dào shān fú yún wéi kāi lù, shí lì wěi fū yá zuǒ nì. liáng fēi wēi zhòu hóng bù shōu, shù yì gǔ jiǎo lóng suǒ zhái. tāng quán bì fèi yōu guǎng xià, rè jiǔ bù xū qiāo huǒ shí. jìng shēn jiàn jué yǔ shì yuǎn, xià jiè biàn cóng fēng yǔ gé. zhū fēng liù liù hù chū mò, mù jué yún zōng jì gāo lì. róng chéng fú qiū hé jū cǐ, hū zhī bù chū wén shēng dí. xiáng fú xiǎo qì jǐn sì shī, tiān dài xiān shēng jǐn cāng bì. bù yīng zhǐ cǐ biàn fǎn jià, qǐng qǐ yī xíng duō hòu yì. zuò tú hé shì dào yě rén, ěr tīng ān néng dāng mù jī. cháng ān zài xī dàn xī xiào, shì xié fēi xié liáo shuǐ mò. gèng shì gāo piān bù róng hé, gǒu néng guà yī hái lòu bǎi. wǎn líng miào yǔ kuò sōng shèng, yì yǔ ōu gōng kuàng yóu xí. ōu gōng bù yǒu wǎn líng wú, zhǐ wěi dàn liú sān tàn xī.