朝代:清代
作者： 黄宗羲
全文:
有宋上蔡谢先生，一砚不留磨破瓦。要使胸中自廓然，世间何物更难舍。
而吾平生胸物心，扰扰无殊于野马。忽然北风卷土去，不名一钱在屋下。
突兀三砚真奇物，天将史笔委之野。一砚龙尾从西土，治乱存殁泪堪把。
一砚活眼晕九重，秋水时向明窗泻。丁子王作合玉砚，千祀古文出亡社。
三砚纵横傍短檠，雪屋无烟亦潇洒。昔年送女入甬东，穴壁偷儿不相假。
吾时闻之在中途，欲行不前奈两踝。娇儿阿寿恐吾伤，乞得滑砚强吾写。
吾为阿寿勉强笑，握笔终然多牵惹。开卷今见上蔡事，使我愧汗如盛夏。
丈夫力不能自割，偷儿真为益我者。儿亡三载砚四年，有贼不向贫家打。
拼音:
yǒu sòng shàng cài xiè xiān shēng, yī yàn bù liú mó pò wǎ. yào shǐ xiōng zhōng zì kuò rán, shì jiān hé wù gèng nán shè. ér wú píng shēng xiōng wù xīn, rǎo rǎo wú shū yú yě mǎ. hū rán běi fēng juǎn tǔ qù, bù míng yī qián zài wū xià. tū wù sān yàn zhēn qí wù, tiān jiàng shǐ bǐ wěi zhī yě. yī yàn lóng wěi cóng xī tǔ, zhì luàn cún mò lèi kān bǎ. yī yàn huó yǎn yùn jiǔ zhòng, qiū shuǐ shí xiàng míng chuāng xiè. dīng zǐ wáng zuò hé yù yàn, qiān sì gǔ wén chū wáng shè. sān yàn zòng héng bàng duǎn qíng, xuě wū wú yān yì xiāo sǎ. xī nián sòng nǚ rù yǒng dōng, xué bì tōu ér bù xiāng jiǎ. wú shí wén zhī zài zhōng tú, yù xíng bù qián nài liǎng huái. jiāo ér ā shòu kǒng wú shāng, qǐ dé huá yàn qiáng wú xiě. wú wèi ā shòu miǎn qiǎng xiào, wò bǐ zhōng rán duō qiān rě. kāi juàn jīn jiàn shàng cài shì, shǐ wǒ kuì hàn rú shèng xià. zhàng fū lì bù néng zì gē, tōu ér zhēn wèi yì wǒ zhě. ér wáng sān zài yàn sì nián, yǒu zéi bù xiàng pín jiā dǎ.