朝代:唐代
作者： 李端
全文:
黄须康兄酒泉客，平生出入王侯宅。今朝醉卧又明朝，
忽忆故乡头已白。流年恍惚瞻西日，陈事苍茫指南陌。
声名恒压鲍参军，班位不过扬执戟。迩来七十遂无机，
空是咸阳一布衣。后辈轻肥贱衰朽，五侯门馆许因依。
自言万物有移改，始信桑田变成海。同时献赋人皆尽，
共壁题诗君独在。步出东城风景和，青山满眼少年多。
汉家尚壮今则老，发短心长知奈何。华堂举杯白日晚，
龙钟相见谁能免。君今已反我正来。朱颜宜笑能几回。
借问朦胧花树下，谁家畚插筑高台。
拼音:
huáng xū kāng xiōng jiǔ quán kè, píng shēng chū rù wáng hóu zhái. jīn zhāo zuì wò yòu míng cháo, hū yì gù xiāng tóu yǐ bái. liú nián huǎng hū zhān xī rì, chén shì cāng máng zhǐ nán mò. shēng míng héng yā bào cān jūn, bān wèi bù guò yáng zhí jǐ. ěr lái qī shí suì wú jī, kōng shì xián yáng yī bù yī. hòu bèi qīng féi jiàn shuāi xiǔ, wǔ hóu mén guǎn xǔ yīn yī. zì yán wàn wù yǒu yí gǎi, shǐ xìn sāng tián biàn chéng hǎi. tóng shí xiàn fù rén jiē jǐn, gòng bì tí shī jūn dú zài. bù chū dōng chéng fēng jǐng hé, qīng shān mǎn yǎn shào nián duō. hàn jiā shàng zhuàng jīn zé lǎo, fà duǎn xīn cháng zhī nài hé. huá táng jǔ bēi bái rì wǎn, lóng zhōng xiāng jiàn shuí néng miǎn. jūn jīn yǐ fǎn wǒ zhèng lái. zhū yán yí xiào néng jǐ huí. jiè wèn méng lóng huā shù xià, shuí jiā běn chā zhù gāo tái.