朝代:唐代
作者： 韩愈
全文:
生人之治，本乎斯文。有事其末，而忘其源。切近昧陋，道由是堙。
有志其本，而泥古陈。当用而迂，乖戾不伸。较是二者，其过也均。
其美王公，志儒之本，达士之经。秩秩而积，涵涵而停。
韡为华英，不矜不盈。孰播其馨？孰发其明？介然而居，士友以倾。
敷文帝阶，擢列侍从。以忠远名，有直有讽。辨遏坚恳，巨邪不用。
秀出班行，乃动帝目。帝省竭心，恩顾日渥。翔于郎署，鶱于禁密。
发帝之令，简古而蔚。不比于权，以直友冤。敲撼挫揠，竟遭斥奔。
久淹于外，历守大藩。所至极思，必悉利病。萎枯以膏，燠旸以醒。
坦之敞之，必绝其径。浚之咏之，使安其泳。帝思其文，复命掌诰。
公潜谓人：「此职宜少，岂无凋郡，庸以自效。」上藉其实，俾统于洪。
逋滞攸除，奸讹革风。祛蔽于目，释负于躬。方乎所部，禁绝浮屠。
风雨顺易，粳稻盈畴。人得其所，乃恬乃讴。化成有代，思以息劳。
虚位而俟，奄忽滔滔。维德维绩，志于斯石，日远弥高。
拼音:
shēng rén zhī zhì, běn hū sī wén. yǒu shì qí mò, ér wàng qí yuán. qiè jìn mèi lòu, dào yóu shì yīn. yǒu zhì qí běn, ér nì gǔ chén. dāng yòng ér yū, guāi lì bù shēn. jiào shì èr zhě, qí guò yě jūn. qí měi wáng gōng, zhì rú zhī běn, dá shì zhī jīng. zhì zhì ér jī, hán hán ér tíng. wěi wèi huá yīng, bù jīn bù yíng. shú bō qí xīn? shú fā qí míng? jiè rán ér jū, shì yǒu yǐ qīng. fū wén dì jiē, zhuó liè shì cóng. yǐ zhōng yuǎn míng, yǒu zhí yǒu fěng. biàn è jiān kěn, jù xié bù yòng. xiù chū bān háng, nǎi dòng dì mù. dì shěng jié xīn, ēn gù rì wò. xiáng yú láng shǔ, xiān yú jìn mì. fā dì zhī lìng, jiǎn gǔ ér wèi. bù bǐ yú quán, yǐ zhí yǒu yuān. qiāo hàn cuò yà, jìng zāo chì bēn. jiǔ yān yú wài, lì shǒu dà fān. suǒ zhì jí sī, bì xī lì bìng. wēi kū yǐ gāo, yù yáng yǐ xǐng. tǎn zhī chǎng zhī, bì jué qí jìng. jùn zhī yǒng zhī, shǐ ān qí yǒng. dì sī qí wén, fù mìng zhǎng gào. gōng qián wèi rén: cǐ zhí yí shǎo, qǐ wú diāo jùn, yōng yǐ zì xiào. shàng jí qí shí, bǐ tǒng yú hóng. bū zhì yōu chú, jiān é gé fēng. qū bì yú mù, shì fù yú gōng. fāng hū suǒ bù, jìn jué fú tú. fēng yǔ shùn yì, jīng dào yíng chóu. rén dé qí suǒ, nǎi tián nǎi ōu. huà chéng yǒu dài, sī yǐ xī láo. xū wèi ér qí, yǎn hū tāo tāo. wéi dé wéi jī, zhì yú sī shí, rì yuǎn mí gāo.