朝代:宋代
作者： 段克己
全文:
禹门山壁石巃嵷，惊涛拍岸石疑动。奔腾西去疾于飞，千里一折不旋踵。
山水不得独当奇，异气钟人生将种。乃翁阴德及后昆，墓木而今犹未拱。
大儿膂力号绝人，挟槊弯弧贾馀勇。小儿精神大于身，野鹤乘风欲高耸。
人物风流此一时，坐使山河价增重。读书已能了大义，稼穑还知依亩陇。
孰谓人閒杞梓林，肯与樗栎同拥肿。良心一发不可遏，油然而上若泉涌。
悦亲诚身固有道，不得乎友深自悚。一豪骄气不可作，好礼名斋心益悚。
敷陈几席待佳士，却扫门庭谢凡冗。善言急闻闻必拜，未之能行后惟恐。
结袜何尝愧古人，亲诣仍能越常奉。慎恭勇智咸有节，人伪不私无所壅。
汝之所得亦已多，更须道义相切磋。佳时劝客金叵罗，主人起舞客齐歌。
遁庵野叟鬓已皤，坐中不觉衰颜酡。六龙冉冉奔羲和，年年事业毋蹉跎。
君其为我疾挥鲁阳戈，我亦浼君颠倒挽黄河。他时策杖重来过，更名此里为鸣珂，名与西山俱不磨。
拼音:
yǔ mén shān bì shí lóng sǒng, jīng tāo pāi àn shí yí dòng. bēn téng xī qù jí yú fēi, qiān lǐ yī zhé bù xuán zhǒng. shān shuǐ bù dé dú dāng qí, yì qì zhōng rén shēng jiāng zhǒng. nǎi wēng yīn dé jí hòu kūn, mù mù ér jīn yóu wèi gǒng. dà ér lǚ lì hào jué rén, xié shuò wān hú jiǎ yú yǒng. xiǎo ér jīng shén dà yú shēn, yě hè chéng fēng yù gāo sǒng. rén wù fēng liú cǐ yī shí, zuò shǐ shān hé jià zēng zhòng. dú shū yǐ néng le dà yì, jià sè hái zhī yī mǔ lǒng. shú wèi rén xián qǐ zǐ lín, kěn yǔ chū lì tóng yōng zhǒng. liáng xīn yī fà bù kě è, yóu rán ér shàng ruò quán yǒng. yuè qīn chéng shēn gù yǒu dào, bù dé hū yǒu shēn zì sǒng. yī háo jiāo qì bù kě zuò, hǎo lǐ míng zhāi xīn yì sǒng. fū chén jǐ xí dài jiā shì, què sǎo mén tíng xiè fán rǒng. shàn yán jí wén wén bì bài, wèi zhī néng xíng hòu wéi kǒng. jié wà hé cháng kuì gǔ rén, qīn yì réng néng yuè cháng fèng. shèn gōng yǒng zhì xián yǒu jié, rén wěi bù sī wú suǒ yōng. rǔ zhī suǒ de yì yǐ duō, gèng xū dào yì xiāng qiē cuō. jiā shí quàn kè jīn pǒ luó, zhǔ rén qǐ wǔ kè qí gē. dùn ān yě sǒu bìn yǐ pó, zuò zhōng bù jué shuāi yán tuó. liù lóng rǎn rǎn bēn xī hé, nián nián shì yè wú cuō tuó. jūn qí wèi wǒ jí huī lǔ yáng gē, wǒ yì měi jūn diān dǎo wǎn huáng hé. tā shí cè zhàng chóng lái guò, gēng míng cǐ lǐ wèi míng kē, míng yǔ xī shān jù bù mó.