朝代:元代
作者: 杨维桢
全文:
老客妇,老客妇,行年七十又一九。少年嫁夫甚分明,夫死犹存旧箕帚。
南山阿妹北山姨,劝我再嫁我力辞。
涉江采莲,上山采蘼。采莲采蘼,可以疗饥。
夜来道过娼门首,娼门萧然惊老丑。
老丑自有能养身,万两黄金在纤手。上天织得云锦章,绣成愿补舜衣裳。
舜衣裳,为妾佩,古意扬清光,辨妾不是邯郸娼。
拼音:
lǎo kè fù, lǎo kè fù, xíng nián qī shí yòu yī jiǔ. shào nián jià fū shén fēn míng, fū sǐ yóu cún jiù jī zhǒu. nán shān ā mèi běi shān yí, quàn wǒ zài jià wǒ lì cí. shè jiāng cǎi lián, shàng shān cǎi mí. cǎi lián cǎi mí, kě yǐ liáo jī. yè lái dào guò chāng mén shǒu, chāng mén xiāo rán jīng lǎo chǒu. lǎo chǒu zì yǒu néng yǎng shēn, wàn liǎng huáng jīn zài qiàn shǒu. shàng tiān zhī dé yún jǐn zhāng, xiù chéng yuàn bǔ shùn yī shang. shùn yī shang, wèi qiè pèi, gǔ yì yáng qīng guāng, biàn qiè bú shì hán dān chāng.