朝代:明代
作者： 杨士奇
全文:
山青青兮郁盘，又英英兮白云。蔼嘉树兮颜谷，流泸水兮澄源。
源左右兮上有原田，颜潜泳游兮禾麻秀蕃。谷中之人兮连居接门，一姓盛大兮伯叔弟昆。
不斲为饰兮朴之惇，夕还诵弦兮画行耨耘。嗟嗟夫子兮超哉拔伦，金玉为质兮组绣文。
握廉秉节兮服义仁，袆椒茝兮有馥其身。逍摇徜徉兮以秋以春，胡不永世兮溘飘尘。
嗟嗟夫子兮身去名存，怀不可见兮空可闻。世纷纷兮华薄群，安得硕人兮永亲。
空望颜谷兮涕泗沾巾。
拼音:
shān qīng qīng xī yù pán, yòu yīng yīng xī bái yún. ǎi jiā shù xī yán gǔ, liú lú shuǐ xī chéng yuán. yuán zuǒ yòu xī shàng yǒu yuán tián, yán qián yǒng yóu xī hé má xiù fān. gǔ zhōng zhī rén xī lián jū jiē mén, yī xìng shèng dà xī bó shū dì kūn. bù zhuó wèi shì xī pǔ zhī dūn, xī hái sòng xián xī huà xíng nòu yún. jiē jiē fū zǐ xī chāo zāi bá lún, jīn yù wèi zhì xī zǔ xiù wén. wò lián bǐng jié xī fú yì rén, huī jiāo chǎi xī yǒu fù qí shēn. xiāo yáo cháng yáng xī yǐ qiū yǐ chūn, hú bù yǒng shì xī kè piāo chén. jiē jiē fū zǐ xī shēn qù míng cún, huái bù kě jiàn xī kōng kě wén. shì fēn fēn xī huá báo qún, ān dé shuò rén xī yǒng qīn. kōng wàng yán gǔ xī tì sì zhān jīn.